Ik ben nu een weekje in mijn nieuwe huis en het bevalt me hier wel. Er is zoveel om aan te knabbelen. Mijn baasjes zeggen dan altijd nee maar ik doe dan of ik dat niet begrijp. Stiekem lach ik me een breuk.
Buiten in de tuin vind ik alles lekker: steentje, takken, grond. Ik probeer het allemaal op te eten. De nee's die volgen begrijp ik dan zogezegd weer niet.
Op de hondenschool was ik wel wat bang. Niet van de grote honden, daar liep ik gewoon langs door, maar van de kleintjes. Buiten op het speelveld tijdens de socialisatie ging het perfect, maar toen ik binnen in het cafetaria moest, heb ik niks anders gedaan dan geblaft en gehuild. Ik zal het nog wel leren zeker. Mijn vrouwtje is dan fijn met me gaan wandelen in de regen.
Poetsen, daar hou ik niet zo van. Ik weet nog niet goed of ik bang moet zijn van de stofzuiger of niet. Op het einde begin ik meestal te blaffen. Na het stofzuigen moet ik altijd de bench in, want dan gaan ze ook nog dweilen. Dat vind ik helemaal niet leuk. Ik wil dan ook door het huis rennen. Ik mag er gelukkig weer snel uit als ik stil ben. Hhhmmm misschien ga ik onthouden dat er leuke dingen gebeuren als ik stil ben. Wie weet?
Kennen jullie mijn beertje Nijlpaard al? Die vind ik heerlijk om mee te spelen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten